Ik studeerde af in 2004 en na een jaar interims en vervangingen startte ik mijn eigen praktijk in Ruddervoorde.
Daarnaast ging ik aan de slag als DMO. Mijn praktijk groeide in het begin zeer snel,
algauw moest ik verhuizen van een huurpand naar een nieuwe praktijk eventjes verderop in de straat.
Ik werkte met hart en ziel als praktijkdierenarts tot mijn wereld instortte.
In 2009 sterft mijn oudste zoon Lukas bij de geboorte en in plaats van tijd te nemenom te rouwen
ging ik na 3 weken terug aan het werk. Volledig op automatische piloot, alsof er niets gebeurd was.
Achteraf gezien, de domste beslissing die ik ooit genomen heb.
Maar op dat moment leek het de enige optie.
Daarnaast ging ik aan de slag als DMO. Mijn praktijk groeide in het begin zeer snel,
algauw moest ik verhuizen van een huurpand naar een nieuwe praktijk eventjes verderop in de straat.
Ik werkte met hart en ziel als praktijkdierenarts tot mijn wereld instortte.
In 2009 sterft mijn oudste zoon Lukas bij de geboorte en in plaats van tijd te nemenom te rouwen
ging ik na 3 weken terug aan het werk. Volledig op automatische piloot, alsof er niets gebeurd was.
Achteraf gezien, de domste beslissing die ik ooit genomen heb.
Maar op dat moment leek het de enige optie.
Gelukkig ben ik het jaar nadien gelukkige mama geworden van een dochter Anne en 2 jaar nadien van Wout.
Ik had toen heel wat gezondheidsproblemen maar ik bleef zo jaren doorgaan. En mijn praktijk groeide en bloeide, ik leide een team van collega’s en assistenten ondertussen en we waren in 2019 nog maar eens verhuisd naar de huidige nieuwbouw. Ik behaalde ook mijn certificate dermatology.
Ik gaf het allerbeste van mezelf maar ik negeerde alle signalen van mijn lichaam en bleef doorgaan want een praktijk leidt zichzelf niet. Mijn team rekende op mij, de klanten rekenden op mij. Tot het niet meer ging. Een depressie sloeg toe. Ik slikte pillen, zette door tot het punt kwam waarop ik besefte dat het zo niet verder kon.
Ik nam een pauze. Een beslissing die niet zonder gevolgen bleef. Mijn team, dat ik jarenlang had opgebouwd, viel uit elkaar. Één voor één vertrokken ze. Niet omdat het geen goede dierenartsen waren, niet omdat ze het niet probeerden. Had ik toen geweten wat ik nu wist…..
Ik had toen heel wat gezondheidsproblemen maar ik bleef zo jaren doorgaan. En mijn praktijk groeide en bloeide, ik leide een team van collega’s en assistenten ondertussen en we waren in 2019 nog maar eens verhuisd naar de huidige nieuwbouw. Ik behaalde ook mijn certificate dermatology.
Ik gaf het allerbeste van mezelf maar ik negeerde alle signalen van mijn lichaam en bleef doorgaan want een praktijk leidt zichzelf niet. Mijn team rekende op mij, de klanten rekenden op mij. Tot het niet meer ging. Een depressie sloeg toe. Ik slikte pillen, zette door tot het punt kwam waarop ik besefte dat het zo niet verder kon.
Ik nam een pauze. Een beslissing die niet zonder gevolgen bleef. Mijn team, dat ik jarenlang had opgebouwd, viel uit elkaar. Één voor één vertrokken ze. Niet omdat het geen goede dierenartsen waren, niet omdat ze het niet probeerden. Had ik toen geweten wat ik nu wist…..
Daar stond ik dan, alleen.
Een praktijk zonder team.
En nu? Opgeven of opnieuw beginnen. Velen raadden me aan om het klein te houden maar ik ben nog lang niet klaar om mijn droom op te geven. Maar ik besefte wel dat er iets fundamenteels moest veranderen.
Ik begon mijn zoektocht naar antwoorden.
Niet in de diergeneeskunde, maar daarbuiten. Ik volgende een opleiding in leiderschap en mentale veerkracht, een uniek programma dat in België nog niet zo bekend is.
Zo begon ik in te zien wat er allemaal misgaat, en eigenlijk weten we het allemaal maar die negatieve spiraal waar we steeds harder werken, minder voldoening halen uit ons werk en uiteindelijk opgebrand raken.
Dit hoeft niet zo te zijn! We verdienen meer!
Dit hoeft niet zo te zijn! We verdienen meer!
Dierenarts zijn is een manier van leven
en wat een mooi leven is dat!
Dierenarts zijn is niet zomaar een beroep. Maar dit wilt niet zeggen dat we onszelf moeten verliezen.
We kunnen leren hoe we anders met ons werk en de werkdruk omgaan, hoe we grenzen stellen en hoe we beter kunnen kunnen samenwerken.
We kunnen leren hoe we anders met ons werk en de werkdruk omgaan, hoe we grenzen stellen en hoe we beter kunnen kunnen samenwerken.
Ik heb daarom beslist om datgene dat ik geleerd heb ook door te geven om andere dierenartsen weer in hun kracht te laten staan, een balans te vinden en weer volop te kunnen genieten…